Potem Bóg rzekł: "Niechaj się zaroją wody od roju istot żywych...
Bóg widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami: "Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody „...
tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty.
I Bóg usiadł i odpoczął.Spojrzał z nieba na swe dzieło,brodę zwichrzył,głowę podparł,mrugnął,mlasnął,oczy zmrużył i …
zapatrzył się na ryby.
Ryby...,no właśnie.Ileż to razy,tak z podpartą głową siedziałem przed swoim małym kawałkiem natury.A com widział i com przeżył tekst ten zaraz Wam opowie.
Na skraju rozległego gruzowiska otoczaków,w prześwietlonej równikowym słońcem wodzie dostrzegam”Czerwoną Tęczę”.Nie,to nie jedna,a kilka,kilkanaście „Tęcz”.Purpura,czerwień,żółć,błękit i oliwka.Barwy mieszają się ,wirują.Słońce gra dziesiątkiem promieni odbijanych od dziesiątków łusek.I o dziwo,jedna tęcza wyraźnie szybsza, niczym błyskawica odgania pozostałe,to jedną,to drugą.Gdy jedna ucieka inna wraca na jej miejsce i tak w kółko .Błyskawica uderza raz za razem,zatacza kręgi.Szał po chwili ustaje,wszystko wraca do normy,jeszcze tylko,kilka pyszczków szybkim ruchem zassie ostatnie drobiny pokarmu,jeszcze chwila gorączkowego przeszukiwania dna,jeszcze kilka ruchów przy szybie w nadziei na więcej,jeszcze kilka nerwowych ruchów błyskawicy i wszystko wraca do normy.
Błyskawica?Raczej piorun,bo to on,nie ona. Zajął miejsce w centralnej części gruzowiska,nie dopuszczając w swoje pobliże żadnego pobratymca.Tylko ON tu rządzi,pan i władca.
Ale,co to?Od miesięcy upragniony balet,drżenie płetw,wygięte ekstatycznie ciała,błysk jasnych jak nigdy oczu i...
mój ON okazuje się być ONĄ.I ten jeden akt zdetronizował władcę(czynię).Już na zawsze musiała zadowolić się numerem dwa.
Ale,aaach...cóż to był za ślub?Jak to się mówi pełną gębą. Pełną?No właśnie.Pełną przez czterdzieści pięć dni.
A siedze,a pacze,a płynie mój dawny samiec”,ryj wypchany”,tylko coś tam wystaje...patrzę,patrzę,toż to ogonek Ogonek się wierci,mamuśka niespokojna,tak pływa i czegoś szuka,przymierza się tu,przymierza się tam i w końcu podpływa do skały,opiera ogonek o zimny kamień i wpycha go do środka swego matczynego pyszczka.
Cha,a jaka była heca,jak innym razem,robaka(czytaj ślimaka zatoczka)”na ryby wyciągali”?Toż to niby glonożerne,a jak złapała,jak potrząsnęła,to chciał,czy nie „poszedł na ryby”,tylko pusta muszla po nim została.I skończył jak to robak na rybach,haczyk w tym,że...no właśnie,co za brutalność,czy jej się poprzestawiało,w poprzednim życiu Barakudą była?I na tym nie koniec, spodobało jej się,drugi,trzeci ślimak,a ile nie widziałem?Ale,to ich wina. Po co są takie łatwowierne?Po co wyłażą z domu?Na co lecą?Na uśmiech?Fakt,piękny i ząbki niczego sobie,tylko,te oczy-coś można było podejrzewać-taki rybi wzrok...
Ta sama chałupa,tylko inna rodzina.Istna patologia.Nie ma dnia bez awantur.Leje ją ,gania.Ona chowa się i głupia zamiast siedzieć cichutko,sama zaczyna burdy,a że słabsza,to zawsze kończy się tak samo. Dlaczego?Bo „zupa była za słona”?Bo glon niedoprawiony?A nie.Drzewiej bywało inaczej. I zgoda była i potomstwo obydwóch rodziców miało,aż do momentu jak się puściła z...
samą sobą. On akurat na porodówce był(czytaj w kotniku),ona nie wytrzymała,zrobiła to sama i sobie pyszczek wypchała. Po wyjściu ze szpitala,po szczęśliwym rozwiązaniu jak się do niej dorwał,jak jej nie włoił. Tydzień to trwało. I w sumie do teraz trwa. Kłócą się i godzą,godzą się i kłócą i tak na okrągło. Tylko dzieci cierpią...
I żem usiadł , i żem spojrzał na swe szkiełko z boku,brodęm zwichrzył,głowę podparł,mrugnął, mlasnął i...przy rybach smaczniem zasnął. |
