Witam :)

Poszukuję informacji na temat zachowań pielęgnic w naturze pod kątem terytorializmu ryb i związanej z tym agresji. Szczególnie interesuje mnie poziom tej "agresji", a jeszcze bardziej upraszczając - czy pielęgnice zabijają się w naturze? Nie chodzi mi oczywiście o zabijanie na płaszczyźnie drapieżnik - ofiara.

Pytam ponieważ zainteresowałem się tym problemem podczas dosyć burzliwej dyskusji na forum Klubu Malawi i chciałbym znaleźć na tyle pewne źródło informacji, żeby poznać prawdę, bo dyskutować o domysłach i teoriach wysnutych na podstawie obserwacji ryb w akwarium można w nieskończoność i do niczego konkretnego się nie dojdzie.

W akwarium często obserwuje się wzajemną eliminację ryb i wiele osób określa to już nawet mianem "naturalnej redukcji" stada i coraz częściej dopuszcza się do tego, zakładając że taka naturalna kolej rzeczy. Chciałbym skonfrontować to z faktyczną sytuacją w naturze i na ile rzeczywiście naturalne jest, że ryba ginie podczas walki o terytorium/pozycję w stadzie/itp.

Wątek z KM można przeczytać tutaj:
http://forum.klub-malawi.pl/viewtopic.php?f=27&t=7 445

Zadałem też pytanie na CRC i jak na razie dostałem wiarygodną odpowiedź od osoby, która nie raz miała kontakt z amerykańskimi pielęgnicami w naturze. Nie doczekałem się jednak odpowiedzi na temat jezior afrykańskich, a jak wiadomo, zachowania socjalne ryb znacznie się tam różnią.

http://www.cichlidae.com/forum/viewtopic.php?f=20& t=9138

Myślę, że to kontrowersyjny, ale ciekawy temat i niełatwo o odnalezienie wiarygodnych źródeł traktujących o tym. Jeśli uda mi się dojść do konkretnych informacji, opiszę to na swoim blogu. Tymczasem będę wdzięczny za wszelką pomoc.

W VI numerze Tanganika Magazyn jest artykuł Oliviera Lugtena

Codzienne życie pod powierzchnią
Organizacja społeczna u petrochromisów i trofeusów żyjących w naturze

Tak opisuje niektore z zachowań:
Wszystkie dorosłe T. sp. Bemba wykazywały zachowania terytorialne poprzez stałą ochronę terytoriów pokarmowych, które rzadko opuszczały. Terytoria blisko graniczyły ze sobą lub nawet nieznacznie nakładały się. Rewiry dorosłych samców zajmowały mniej więcej 6,1 m2, podczas gdy dorosłe samice miały mniejsze terytoria pokarmowe, około 3,4 m2. Większość dużych i wysokich skał zajmowana była przez samce. Sąsiedzi byli najczęściej przeciwnej płci, inaczej niż można było się spodziewać po losowym rozmieszczeniu, co sugeruje barierę przestrzenną pomiędzy osobnikami tej samej płci. Wszystkie ryby żywiące się aufwuchs i większość innych gatunków ryb była atakowana i przeganiana z terytoriów po przekroczeniu ich granic. Miało to miejsce również wtedy, gdy danemu rewirowi zagrażały mniejsze ryby będące osobnikami tego samego gatunku. Osobnikom większym właściciel terytorium prezentował zachowania manifestujące (pływanie z postawionymi wszystkimi płetwami i podążanie za drgającym ruchem ogona), po których intruzi zwykle opuszczali rewir. Podobnych rozmiarów intruzi czasami pokazywali takie same zachowania jak właściciele terytorium, niekiedy miał również miejsce wzajemny atak, a intruz kontrował każdy atak właściciela. Obustronne manifestacje i ataki miały miejsce co jakiś czas pomiędzy
sąsiadami o podobnych rozmiarach. Samiec zajmujący terytorium miał średnio około 10 starć na godzinę w ciągu całego dnia z osobnikami swojego gatunku wewnątrz lub na granicy terytorium. Po 5 miesiącach obserwacji mniej więcej połowa dorosłych osobników nadal utrzymywała to samo terytorium. Wśród T. sp. Bemba długie przebywanie na jednym terytorium pokarmowym charakteryzowało głównie samce

Takich opisów w tym artykule jest znacznie więcej a dotyczy to agresywnych taksonów jak Tropheus Petrochromis.

Cytuje taką między innymi literaturę
Kohda M., 1991, Interspecific and intraspecific social organization among three herbivorous cichlid species in Lake Tanganyika. Jpn. J. Ichtyol., 38:147-163.
Kohda M., 1997, Interspecific society among herbivorous cichlid fishes, In: fish communities in Lake Tanganyika, Pp. 107-120, Kyoto University Press, Kyoto.
Kohda M., 1998, Coexistence of permanently territorial cichlids of the genus Petrochromis through male-mating attack, Env. Biol. Fish, 52:271-282.


Marta

Niestety rejestracja na KM wymaga aktywacji przez admina i nie moge nic napisac. Wg mnie w oczywisty sposob masz racje, tylko glupio sie ludziom przyznac po tym jak Cie zjechali na poczatku... :-)

Pomyslmy nad przykladami:

Jesli mowimy o hierarchii, czyli zakladamy ze ryby _sa_ stadne:
N. Brichardi: w akwarium najstarsze pokolenie bedzie przez dominujaca pare zabite - w przyrodzie moze spokojnie odplynac i probowac zakladac nastepne kolonie.

Jesli mowimy o "sieczce" - czyli ryby nie stadne (jeden lub kilka gatunkow):
Umieszczenie w zbyt malym zbiorniku popularnej p. zebry z Ameryki Srodkowej z innymi rybami podobnej wielkosci spowoduje w krotkim czasie konflikt mogacy sie zakonczyc smiercia pozostalych ryb (temperament zebry jest znany). W jeziorze problem jest znikomy - zebra po prostu przepedzi intruza lub zostanie przepedzona...

Wg mnie nie ma o czym mowic, bo temat jest prosty, jesli zawezimy go do meritum dyskusji z KM. Zbaczanie w tym wypadku na tematy zwiazane z polowanie drapieznikow na oslabione ryby ma sie tutaj jak piernik do wiatraka. W akwarium selekcja to nie selekcja naturalna. Po prostu mozna wpuscic zdrowe, piekne ryby zle dobrane temperamentem czy wielkoscia do akwarium i je w krotkim czasie stracic, co w przyrodzie nie mialoby miejsca.

Topielec

Tak jak napisałeś na forum KM wg mnie w naturze ryby się nie zabijają. Mama określone zachowania terytorialne, ale intruzi zawsze są przepędzani.

Marta

Marto dzięki za namiary na publikacje!

Co do tamtej dyskusji na KM, to nie mam zamiaru jej już tam kontynuować, bo nie widzę już w tym celu, dlatego Nechor nie kontynuujmy tamtego wątku ;)

Z tego co piszecie, to sprawa wydaje się dosyć oczywista i mi tez się taka wydawała, tylko po dyskusji na KM nie miałem już całkowitej pewności, dlatego szukałem potwierdzenia.